Ga naar de inhoud

Immaterieel cultureel erfgoed zijn gewoontes, gebruiken, kennis en praktijken die een groep mensen overerfde of die historisch gegroeid zijn. Zo o.m. mondelinge tradities, opvoeringen, sociale gebruiken, rituelen, feesten, ambachtelijke vaardigheden en technieken.

Het cultureel erfgoed van een plattelandsgemeente leeft vaak nog bij de oudere bevolking. Door haar niet-tastbaar karakter is het daardoor bijzonder kwetsbaar.

DE REUZEN VAN BAARLE

Weinigen hebben er weet van dat Baarle twee reuzen rijk is.  Karel en Anne-Mie. In 1930 werden ze “geboren” op last van schepen August Coppens en op 1 juni van dat jaar werden ze aan de bevolking voorgesteld naar aanleiding van het eeuwfeest van de Belgische onafhankelijkheid.

Reus Karel van Baarle is volgens een vijftiende-eeuwse legende een Baarlese held die in de volksmond is blijven voortbestaan als :
Karel van Baarle met al zijn knechten
ging eens tegen de koning vechten
maar  hij was zo kloek
dat hij verloor zijn broek

Reuzin Anne-Mie staat voor een Belgische vrouw van 1830.
Na het eeuwfeest ging het reuzenpaar rusten tot de dag dat Baarle werd bevrijd van het oorlogsgeweld op 17 juni 1945. Ze lieten zich nog eens bekijken in 1959 toen burgemeester Storme in Drongen en Baarle werd ingehuldigd. In 1978, ter gelegenheid van het jaar van het dorp werden ze nog eens aan de bevolking getoond.  Maar ze verkeerden in een erbarmelijke toestand.Mevr. Coppens-Vanheule schonk ze aan de Heemkundige Kring Dronghine, waar de heer Piet Cassiman zich over de hoofden ontfermde. Dank zij het onvermoeibare werk van de dekenijleden van Baarle en in het bijzonder van de heer Marc De Bruyne, kwam in 1984 de restauratie helemaal voor elkaar. Ze zijn in hun volle glorie te bekijken in de vroegere kapel van het kasteel De Campagne.

FUNERAIR ERFGOED
Op de begraafplaatsen van Drongen zijn beschermde grafzerken te vinden van bekende historische figuren. (1) Op het kerkhof van Drongen aan de Mariakerksesteenweg ligt rechts van de hoofdgang het graf van kunstenaars Antoon Catrie. Het is ontworpen door de kunstenaar zelf en is uitgevoerd in glas-in-beton, een techniek waarmee hij bekendheid verwierf. (2) Centraal op hetzelfde kerkhof, achter de de grote rotonde staat een grafsteen voor Alfons Byn en Gustaaf Braeckman. Beiden werden omwille van hun spionage-activiteiten door de Duitsers terechtgesteld op 10/09/1917 op de schietbaan in Gent. Ze werden op 4 mei 1919 met militaire eer begraven op het gemeentelijk kerkhof van Drongen en later naar hier overgebracht. (3) Op het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk van Baarle ligt het familiegraf van de familie Solvyns. (4) Op de grens van Drongen en Afsnee, net over de Leie ligt op het kerkhof achter de Sint-Jan-de-Doperkerk het praalgraf van Karel De Bondt. De kunstschilder bracht de laatste jaren van zijn leven door in de Varendrieskouter. Minder bekend was zijn werk als architect. Zo leverde hij o.m. het ontwerp voor de Paxpoort die werd opgebouwd met het puin van de eerste IJzertoren.
DE SLACHT
Tot eind vorige eeuw werd op menig boerenerf elk jaar een zelfgekweekt dier geslacht voor de eigen consumptie.Volgens de slachtwetgeving was het mogelijk om dieren (geen rundvee) te slachten buiten het slachthuis. Wel was het verplicht de dieren eerst te ‘bedwelmen’ voor ze werden gedood. Er moest ook aangifte gedaan worden bij de gemeente.
De slachting was vaak een hele gebeurtenis waarbij het hele gezin betrokken was.
Deze fotoreportage is het relaas van de slacht van een varken in 1980 op het erf van boer Fredrick in de Steenovenstraat in Drongen. Het dier woog een goede 100 kg. Slachter de Pestel wordt er voor de slachting en de verwerking van het vlees bijgestaan door Roger Fredrick, diens echtgenote Denise Van Vooren en hun zonen Filip en Dirk.De fotografie is van schoonzoon Ruy Delvoy.

Film zien? Klik hieronder.
Beelden van de slacht