Meester Gust vertelt
De zoaderdagnuchtijnk, ‘tdaogs achter damme mee ’t scholle weest Rulfuzen he^n, foef’len w’in een rapken een gollenotte of vijve in onzen broekzak. En nou ziere naor ’t scholle. Onverwist =zuegezeid= vergeet’n w’ons kabaatsen mee boeken van de boekrij^. Omme gist’ren thuiskwamm’n van de Rulfusbeevaort – ol ons zakk’n tot scheurens toe vul gollenot’n – hao moedre sebiet in ’t snot waor damme ons zue lank ‘ bezigg’haa hoa’n. Onze raison over ”de wig kwijt en moet’n zoek’n en vrao^n” die^n haorijnk een braotege niet. Moedre weet dienen gruet’n gollenotlaore an de vijver van ’t kasteel uek staon.
Ge’n moet dienen bucht hier in huis nie laoden rij’n. Wa deunde daor nou mee doen. Da^ze nog kost opeet’n lijk ketsound’n en boekenotses ‘k zoe nog ze^n.”
In ’t kerrekot rijdt er daor nog ieverst nen verlakte pispot rond. Hee moe veel stamp’n en dou^n g’had he^n in zijn leev’n. ’t Verlakt es’t er mier of ’t nelf af. Voudre scheptege’r houvre mee vuer ’t pird. Nou bezigt hee een afgedankte steelpanne. Die schept beedre.
Labbende vul, mee een torre, staot de pispot daore ons m’er ons zakk’n in geleegd he^n. 0l die schuene blinkkende gollenottn’, es da gien schuen speelgoed!
’t Simpelste da^ d’er mee keunt doen es maorp’len: naor mallekaor stekk’n lijk mee bollekett’n. Ge keunt er uek nen keut mee zett’n en naor roll’n mee piniekels.
Langst de gracht van den hof in Baorelvelde vinde die onder nen piniekelaore of drij^.
Ienigste scholjo^ns uit Baorelvelde en ’t Cromvelde zatt’n ne kier plat op hulden gat te middend van de wee^lijnk te maorp’len an de Kruisstraode, rechtover Antonuskapelle. ’t Waos ol een endeken achter de vieren. Zuster Gerarda kwam ’t daor afgestekt. God weet wa^k’n komisse dasse in Baorelvelde moest gaon doen. ”Wat dœde gij hier nog? Haast ulder zere da^ ge naar huis zijt! En geeft die maorpels maor hier! Ge zijt bekwame om nen einde verder were te beginnen!” rammelde de zustre in heur schuen Vloums.
Brouvegewig gav’n die maorpelaors hulder gollenott’n en piniekels af. Zuster i
Gerarda wierf zue dul – en z’een waos nie van de zochtste. ”Bedriegers, zeurzakk’n!’ sistege ze ”zijde nie beschoumd”. Ze kee^ldege nott’n en iekels in Van Uessens graachtsen. Die gasten speittegen naor huis. Kweste vàn gien lapp’n te krij^n van de zustre.
De integrale tekst van deze vertelling kan je hier downloaden.